Bootreis Battangban-Siem Raep

Om 6:15 gaat onze wekker en om 6:50 staan we bij de kade. We proberen nog een broodje te scoren bij een oud mannetje dat met zijn kraampje bij de kade staat maar hij lijkt te zeggen dat alle broodjes op zijn. Hij wijst met zijn hand richting de al wachtende boot. Dan maar twee flesjes koud water. Die verkoopt hij ons voor een paar centen en hij geeft er een zelfgemaakte Cambodjaanse thee in een plastic beker bij. "For free", zegt hij. Barbara neemt het aan maar het smaakt niet lekker. Dan op naar de boot, gelukkig worden de tickets geaccepteerd en kunnen we aan boord. Via een hele steile, ongemakkelijke trap komen we bij een vrij gammele boot aan. Hij zit al tjokvol en ons wordt gevraagd of we binnen of boven op het dak willen zitten. We kiezen toch maar voor binnen want bij volle zon of regen zit je binnen toch beter. We persen ons naar binnen en kunnen alleen nog maar vooraan plaatsnemen. We zitten net als vorig jaar op de Mekong van Thailand naar Laos vooraan bij de kapitein; de beste plekken. Verder gaat de vergelijking met deze slowboattrip mank. Deze tocht is heel anders. We zien wel veel dorpen aan de rivier maar we hebben niet het contact met dorpelingen die af- en aan worden gehaald zoals vorig jaar. Toch zijn we blij dat we deze trip niet met de bus maar met de boot hebben gemaakt. Rond 11:00 worden er grote pistoletten uitgedeeld, inderdaad, de pistoletten die wij mis waren gelopen en die zoals de oude man al probeerde uit te leggen, op de boot lagen. De pistoletjes werden kaal geserveerd, niet iedereen kon dat waarderen maar wij zagen de lol er wel van in. Ze hadden ons ook niets kunnen geven. Als we rond 14:00 bij de kade aankomen is het al een tijdje flink aan het regenen. De kade is glibberig van de rode klei die overal ligt. Zoals Yaya al voorspeld heeft, worden we belaagd door tuktukkers. Iedereen schreeuwt door elkaar en probeert klanten voor zich te winnen. Tijdens de bootreis zeiden we al tegen elkaar dat we benieuwd zijn of er iemand op de kade staat met de naam Barbara erop. En ja hoor, tussen al die roepende tuktukkers staan er twee die niet roepen maar heel beheerst een papier omhoog houden. Op de ene staat David geschreven(-;)) en op de andere heel groot uitgeprint: WELCOME mister en miss. BAR BARA.
Nou, dat is toch wel mooi om te zien. Yaya had dus gebeld met z'n vriend (mister Bin) en de naam doorgegeven waarna mister Bin waarschijnlijk naar een kantoortje is gegaan om de naam te typen en uit te printen. We spreken een prijs af en worden na een leuke rit waarin weer heel veel te zien is, naar het centrum van Siem Raep gereden. We vragen mister Bin waar de hotels zijn en hij weet er wel een paar. De afgelopen vier weken hebben we steeds gekozen voor basic overnachtingen (Phnom Penh uitgezonderd) maar nu willen we de laatste drie nachten van onze vakantie in een iets luxer hotel slapen. Uiteindelijk kiezen we voor het Parent Heritage hotel. Het heeft mooie, ruime kamers en ook nog een fijn zwembad. Elke ochtend mogen we, na een flinke onderhandeling, gebruik maken van het ontbijtbuffet. Zo kun je zien dat we aan het einde van de vakantie zitten want eerder zouden we zo'n hotel nooit hebben gekozen maar nu vinden we het wel even lekker. Morgen willen we de tempels van Ankor bekijken maar vandaag slenteren we lekker even rond en genieten we van weer een heel andere stad. We vinden Siem Raep leuk! Het is er knus, relatief rustig en schoon. Wat wil een mens nog meer ;-)